Via www.3athlon.nl
Rachel Klamer verraste zaterdag iedereen met een geweldige prestatie tijdens de WTS Grand Final in Lausanne. Al op de fiets oogde ze scherp, maar vooral tijdens het lopen zette ze een indrukwekkend sterke prestatie neer. Zo liep Klamer naar de vierde plaats toe (+0:59) in een veld zó sterk, dat het de Spelen hadden kunnen zijn. Voorin het veld vond een spannende battle plaats tussen de Engelse Jessica Learmonth, Georgia Taylor-Brown en Amerikaanse klassementleidster Katie Zaferes. Uiteindelijk was het Zaferes die na een eindsprint het goud greep (2:02:45). Het zilver ging naar Learmonth (+0:04) en het brons naar Taylor-Brown (+0:18). Voor Zaferes dubbel feest, want zij wint hiermee officieel het ITU WTS klassement en dat betekent . Maya Kingma finishte als 41e (+15:33).
Na een snel zwemonderdeel bereikte een groep van zes – daarin Learmonth, Taylor-Brown, Zaferes, de Engelse Sophie Coldwell, de Amerikaanse Taylor Spivey en Braziliaanse Vittoria Lopes – als eerste hun fiets. De Bermudaanse Flora Duffy volgde kort daarachter, maar baande zich direct naar voren naar de kopgroep. Klamer klom als 24e aan wal opkijkend tegen een achterstand van 50 seconden. Anders dan vaak het geval is lag Kingma – die nog altijd kampt met rugklachten als gevolg van een aanrijding in juli – niet tussen de eerste vrouwen in het water. Zo kwam zij uiteindelijk als elfde in de wissel (+0:23).
Klamer beschikte over goede fietsbenen en vond snel aansluiting in de achtervolgende groep. Kingma belandde daarentegen in een groepje achterin het veld en verloor daarmee snel tijd op de kop. Voorin stond Duffy overtuigend op de pedalen. Door haar sterke kopwerk op de beklimming halverwege het fietsen waaiden twee atleten van de kopgroep af. Zo zakten Coldwell en Spivey uiteindelijk terug naar de achtervolgende groep van Klamer. Ondanks veel en hard werk van Klamer verloor deze groep steeds meer tijd op de succesvolle club atleten vooraan. Na een lange tijd zonder racen bleek Duffy terug als vanouds: met een stel ijzersterke fietsbenen. Desondanks lukte het haar niet de andere vrouwen achter zich te laten.
Eenmaal aangekomen in T2 waren het deze vijf die als eerste begonnen aan het lopen. De groep van Klamer volgde op 52 seconden. Zo leek het podium tussen dit vijftal verdeeld te worden. Lopes en Duffy bleken al snel niet met deze snelle vrouwen mee te kunnen en zo bleven er drie aan de leiding over: Zaferes, Learmonth en Taylor-Brown. Daarachter kwam Klamer goed weg uit de tweede wissel en begon zij voorop in het groepje aan de afsluitende tien kilometer lopen. Al snel begon een ontzettend sterk lopende Klamer atleten op te rapen, dubbelde Kingma die teveel last had van haar blessure, en liep zo steeds verder naar voren.
In een spannende laatste 500 meter viel Taylor-Brown weg voor de winst. Een paar keer leek Learmonth weg te lopen bij de Amerikaanse, maar snel haakte Zaferes steeds weer aan. Zo streden Zaferes en Learmonth zij aan zij tot het blauwe tapijt in zicht kwam. Uiteindelijk bleek toch Zaferes de sterkste te zijn, zo pakte zij niet alleen vandaag goud maar kleurt haar hele seizoen goud met de winst van het WTS klassement. Het zilver ging naar Learmonth (+0:04) en het brons naar Taylor-Brown (+0:18). In de laatste kilometers wist Klamer Duffy nog in te halen, zo passeerde zij uiteindelijk de finish dolblij met een vierde plaats (+0:59). Nooit eerder eindigde Klamer zo hoog in een WTS finale. Ook haar zesde plaats in de eindrangschikking – met slechts 3 punten achterstand op de nummer 5, Summer Rappaport – was haar beste prestatie ooit.
Kristian Blummenfelt wint mannenrace, WTS-titel voor Vincent Luis
De Noor Kristian Blummenfelt sleepte eerder op de dag zijn eerste WTS overwinning binnen in een bijzonder zwaar bezette Grand final. Na een sterk looponderdeel stopte hij de klok op 1:50:46 met het finishlint in handen. Daarmee was hij onder andere de Spanjaard Mario Mola (+0:16) en de eveneens Spaanse Fernando Alarza voor (+0:31). Het was een wedstrijd in een wedstrijd, want de allergrootste titel ging naar de Fransman Vincent Luis. Hij stelde met een vijfde plaats de winst van het ITU WTS-klassement -en daarmee de wereldtitel- veilig. Jorik van Egdom kwam op achterstand bij het zwemmen, gaf vol gas op de fiets om de aansluiting terug te kunnen vinden, maar moest dat in de derde fietsronde bekopen en stapte teleurgesteld af.