TOKIO – Samen met winnares Flora Duffy, die haar land Bermuda het eerste Olympische goud ooit bezorgde, schreef Rachel Klamer in Tokio geschiedenis door de beste Nederlandse Olympische triathlonprestatie allertijden te leveren. Klamer werd vierde en verbeterde daarmee haar eigen beste resultaat uit Rio de Janeiro, waar ze in 2016 tiende werd. Maya Kingma werd tijdens haar eerste Olympische optreden elfde.
In tegenstelling tot de mannenrace van gisteren, was er bij de vrouwenwedstrijd sprake van harde regen. De start werd een kwartier uitgesteld, maar de gevreesde tyfoon bleek uiteindelijk geen dwarsligger. De loting voor de startplekken op het ponton pakte voor Maya Kingma ongunstig uit. Na de start werd meteen duidelijk dat haar sterke zwemonderdeel niet tot zijn recht kwam, toen ze helemaal vanaf de zijkant door de golven aan moest zien te sluiten. Rachel Klamer kende voor haar doen wel een goede start. Geheel volgens verwachting maakte Jessica Learmonth (GBR) de wedstrijd hard vanaf de eerste meters. Na het zwemmen ontstond een kopgroep van aanvankelijk zeven atletes. Op een minuut van de kop kwamen Klamer en Kingma in een achtervolgende groep, die met Nicola Spirig (SUI), winnares van goud en zilver in Londen en Rio, een krachtige motor kreeg op de fiets.
Tijdens de tweede wissel werd duidelijk dat Klamer en Kingma niet voor de medailles in aanmerking kwamen, maar dat er nog genoeg te halen viel. Kingma liep vanuit de achtervolgende groep knap en stabiel naar een elfde plek en tekende daarmee voor het beste Olympische debuut van alle Nederlandse triatleten sinds de invoering van de sport op de Spelen van Sydney. Klamer voelde dat ze goed in de race zat en bleef vechten voor een goede klassering. In de laatste loopronde achterhaalde ze nog loopsters uit de voormalige kopgroep en in de eindsprint versloeg ze de Française Periault en stelde daarmee de vierde plek veilig. Flora Duffy liep in een indrukwekkend looptempo onbedreigd naar het goud, voor Georgia Taylor Brown (GBR) en Katy Zaferes (USA).
Reactie Rachel Klamer
Na afloop moest Klamer worden afgevoerd in een rolstoel. Ze zei daarover: “Ik was echt helemaal kapot. Ze vroegen me wat, maar ik kon gewoon niet antwoorden. Toen ik weer wat adem kreeg zei ik: ‘het komt wel goed’. ” Over de race vertelde ze: “Twee dagen geleden werd ik ziek. Ik vroeg aan m’n vader wanneer het nou eindelijk een keer ophoudt. Mijn buik deed veel pijn, maar vanochtend ging het wat beter en tijdens de wedstrijd krijg je andere pijnen en dan verdwijnt het weer wat naar de achtergrond.” Klamer had het zwaar op de fiets. Ze vertelde dat ze graag wat meer had willen doen in de groep, maar had het vooral lastig. Tijdens het lopen kwam ze er doorheen: “Ik begon rustig, wilde gecontroleerd weggaan. Weer had ik last van mijn darmen, maar door de andere pijnen verdween dat naar de achtergrond. Ze noemen die vierde plek de chocolademedaille, maar ik ben er heel blij mee.”
Gevraagd naar haar toekomst vertelde Klamer: “Wil ik verder? Dat is een moeilijke vraag. Afgelopen anderhalf jaar heb ik niet gepresteerd zoals ik zou willen. Ik heb wel steeds gezegd: het maakt me niet uit, als ik maar goed ben op de Spelen. Vandaag was ik wel zo goed als ik zou willen zijn. Het smaakte naar meer. Ik weet het nu nog niet zeker, maar nu denk ik dat het zonde zou zijn om niet nog drie jaar door te gaan.”
Reactie Maya Kingma
“Er had vandaag absoluut niet meer in gezeten. Ik heb alles gegeven”, zei Maya Kingma. “Op de fiets heb ik mijn werk gedaan. Het was gewoon allemaal net niet. Het lopen was eigenlijk gewoon wel goed.” Kingma had gehoopt op een scenario waarin ze met een kopgroep op de fiets weg kon komen. Het pakte anders uit. “Ik had gewoon in de eerste groep moeten zitten, dan had er een ander resultaat in gezeten. Het zat hem vandaag in het zwemmen. De echte power ontbrak.”
