Jetze Plat hoopt in 2020 in Tokio zijn paralympische titel te prolongeren. Hij houdt ons de komende maanden op de hoogte van zijn belevenissen in het pré-olympische jaar.
Op donderdag 1 augustus, 391 dagen tot de opening van de Paralympische spelen van Tokio, vertrok ik met mijn volgeladen Toyota Proace richting Livigno. 28 dagen samen met vriend en ‘fietscollega’ Martin van de Pol verder bouwen aan onze droom, het maximale uit onze sportcarrière halen. Martin raakte vijf jaar geleden bij een ongeluk tijdens een schaatsmarathon ernstig gewond. Hij kreeg een vlijmscherpe schaats in zijn knieholte, alle zenuwen in zijn knieholte zijn geraakt waar hij een blijvende beperking in zijn been aan overhield. Maar ondertussen, met een grote lading doorzettingsvermogen, passie en de wil om te presteren, fietst hij alweer erg hard! In de C5 (op normale racefiets) probeert hij zich net als ik te kwalificeren voor de Paralympische spelen van Tokio.
De eerste week werden we bijgestaan door sportdiëtist Rob van der Werf. Rob kan zelf ook goed fietsen en hielp ons de puntjes op de ‘i’ te zetten op het gebied van voeding. Iedere ochtend wegen, dichtheid van de urine meten om te kijken of we voldoende drinken, afgewogen eten op basis van ons gebruik en zo verder. We zijn hier op hoogtestage om een extra prikkel aan het lichaam te geven. Op hoogte is er minder zuurstof dus Je lichaam moet harder werken en gaat hierdoor ook efficiënter met zuurstof om. Dit is dan weer zeer gunstig bij grote inspanningen op zeeniveau en het zorgt daarnaast ook dat je lichaam sterker wordt en dus ook meer arbeid aan kan. Kortom, alleen maar winst! Haha, dit is natuurlijk niet helemaal zo. Ieder lichaam reageert er anders op en daarnaast moet je de eerste dagen ook relatief rustig aan doen omdat je lichaam moet wennen aan de hoogte. Omdat ik al eerder op hoogtestage ben geweest weet ik dat het mij goed doet. Naast de fysieke prikkel is het ook gewoon heerlijk om een maand maar met één taak bezig te zijn: beter worden! Geen randzaken en puur de focus op trainen, eten en slapen. Persoonlijk vind ik de bergen altijd heerlijk, het prachtige uitzicht, de frisse lucht en de rust. En ja, zeker ook afzien als je weer een klim van ruim 15 kilometer op moet rijden. Maar dit draagt allemaal bij aan het doel: beter worden.
Livigno is daarnaast ook nog eens een goede locatie vanwege een mooi zwembad, sportschool en de atletiekbaan die hier te vinden zijn. Natuurlijk essentieel voor de triathlon. Het eerste weekend zijn Walter en Ingrid van Heteren overgekomen voor het maken van een mini documentaire en foto’s. Super enthousiast wat ik hier al van gezien heb en de documentaire gaat in september online komen!
Ik heb nog heel mooie doelen voor het laatste deel van seizoen 2019. Allereerst het WK triathlon in het Zwitserse Lausanne op 1 september waar ik direct naartoe reis vanuit Livigno. Vervolgens op 7 september het NK handbiken in Amsterdam en tot slot het WK handbiken in Emmen van 13 tot en met 15 september. Hiervoor kan ik natuurlijk wel wat support gebruiken dus iedereen is meer dan welkom! Het jaar sluit ik dan nog af met de handbike marathon van Berlijn (29 september), de Tokio verkenning (begin oktober) en de Mallorca handbike challange (24-28 oktober). Een mooi motiverend programma nog dus, erg veel zin in!
Jetze Plat in Livigno. Foto: Walter en Ingrid van Heteren
